چی به چیه از همه چیه

تاج شاهی  طلبی ،گوهر ذاتی بنمای

ور خود از تخمه جمشید و فریدون باشی

ساغری نوش کن و جرعه بر افلاک فشان

چند و چند از غم ایام جگر خون باشی؟

تا فضل و عقل بینی ،بی معرفت نشینی

یک نکته ات بگویم ،خود را مبین که رستی

(چندان که به دانش و خرد خود به دیده تحسین بنگری،از معرفت حق دور مانی)

در آستان جانان از آسمان میندیش

کز اوج سربلندی افتی به خاک پستی

(در پیشگاه والای معشوق به عظمت مقام خود اگر به بلندی آسمان هم باشد،التفاتی مکن،چه

با این اندیشه تواند بود که از اوج سر افرازی به خاک خواری و ذلت افتی).

معنی از دکتر خلیل خطیب رهبر